Bisikletten Motosiklete terfi :p

Cingöz Arda ;)

Ufak ufak cingözlüklere, muzurluklara başladım. Bana kabuklu çekirdek yememem gerektiği defalarca söylenmesine rağmen, be rahat duramıyorum. Babam bana soyarken bile çaktırmadan kabuklu çekirdekleri elime alıp "ben annenin yanına gidicem" deyip kikirdeyerek annemin yanına gidiyorum. O da fark etmeden ağzıma atıyorum. 2-3 kere bunu yaptıktan sonra dikkatlerini çekmiş olmamam gerekir ki anladılar :( kızdılar bana :(

2 Yaş Sendromu...

Ya bu neymiş ki anlamadım, ben de yakalanmışım bu sendroma mamam arkadaşlarına anlatırken duydum. Biyaccık da erken yakalanmışım 22 aylıkken. Davranışlarımdaki değişiklikler şöyle: (Tüm belirtileri gösteriyorum neredeyse)
- Herşeye hayır demek (Ancak yine de yapmak hii hiii :))
- Yemekleri kendim yemeye çalışıyorum (Katı yemeklerde başarılıyım. Kendi başıma çatalı batırıp ağzıma götürebiliyorum. Kaşıkla biraz zorlanıyorum çorbalarda.)
- Büyükleri taklit etmeyi çok seviyorum. Ayakkabılarını giymeye çalışıyorum.
- Kendi ayakkabımı kendim giymeye çalışıyorum.
- Her dediğimi yaptırmaya çalışıyorum. Aksi halde ağlıyorum, huysuzlanıyorum, kendime-yanımdakilere vuruyorum. Zarar veriyorum. Bardak, tabak yere atıyorum. (Beslenme baskısı üzerimden kalktığından beri bunları daha az yapar oldum ama... baskıyla bir ilgisi olabilir mi? :o)
- Yemeklerimi maam sandalyesinden kesinllikle yemiyorum.
- Önlük kesinlikle taktırmıyorum. Üzerim sürekli leke içerisinde. Valla Kosla Vanish Max bile bir işe yaramıyor.

Elveda Memmmeee...

Hiç unutmuyorum, hala aklımda ki ara ara yokluyorum :) 30 Ağustos'tan bu yana meme içmez oldum :'( İlk iki gün uykuya dalmada çok zorlandım, çok ağladım. Bugüne kadar da kolayladı sayılmaz ancak ilk zamanlarıma göre çok çok daha iyiyim. Mamamla birbirimize sarılıp yatıyoruz. Ben Meme içecem diyorum ara ara ancak memeler bitmiş. Kalmamış. Memelere salça veya benzeri şeyler sürülmedi. Doğal haliyle elveda deyip unutmaya çalışıyoruz. Ne yapalım 2 yaş olmuşuz artık bırakmanın vakti gelmiş ne yazık ki... Ben Abi oldum!

Doktor Kontrolü

2 yaş doktor kontrolümüzde sağlığım, gelişimim, kilom, boyum gayet iyi. 93 cm'lik bir abi oldum artık ben. Ancak hala beslenme sorunum devam ediyor, süt, peynir, yoğurt kavga gürültü eklinde yeniyor evimizde. Diyetisyen den sonra doktordan da aynı direktifleri alan mamam ve babam sanırım bu sefer uygulamaya kararlı. Artık bana yemek teklifinde bulunmuyorlar, gayet sakinler (ya da öyle görünüyorlar, henüz anlayamadım), süt, yoğurt teklifinde bulunmayıp benim yanımda kakaolu süt içip duruyorlar. Pek de ballandıra ballandıra içiyorlar ama ben pek ilgilenmiyorum oyuncaklarımla oynuyorum. Bu sükunet süreci beni de açıkcası çok huzurlu yaptı. Agresifliğimi, huysuzluklarımı bir yana bıraktım. Ne o öyle şunu iç bunu ye diye zorluyorlar beni. Alla alla... Doktor amca mamam söyledi işte sizin böyle bir misyonunuz yok. Üzerine düşerseniz daha kötü olur, ilgi çekmek için yemek yemiyor. Siz ne kadar rahat olursanız onun da beslenme konusunda daha rahat olacağını göreceksiniz. Bakalım hep beraber deniyoruz hiii hhiii hiii :D

Konuşmak Ne Keliiimeee!!!

Konuşmayı sökmenin yanısıra tabiri caizse hiç ama hiç susmuyorum. Aklıma ne gelirse söylüyorum. Eski konuları hatırlıyorum onları anlatıyorum. Telefon alışkanlığım iyice ilerledi. Telefonda soru-cevap şeklinde herkesle konuşuyorum hatta telefonu çoook seviyorum.
Şarkılar öğreniyorum, söylüyorum. Bizimkiler bazı kelimelere oldukça şaşırıyorlar. Büyümüş de küçülmüş diyorlar :)

Mamam: Arda yanına yatabilir miyim?
Arda: Yatabilirsin tabii kiii.

Arda: Kusura bakmayın baba.

Mamam: Arda benim işe gitmem gerekiyor. Para kazanıp sana ekmek, süt alacağım.
Arda: Para kazanmaya beyabey gidek (Mamasından ayrılmak istemeyen ben, Mamamın elini tutarak)

Arda: Bu kutunun içinde oyuncak var sanki.

Arda: Anne sütü götür, yemek detir bize.

Baba: Oğlum sen bebek misin?
Arda: Ben bebek değilim, abiyim.

Baba: Sen muzur musun?
Arda: Ben muzur diyiliiim, abiyim. :D

Yaren: Biz yarııın bayraam kutlicaaaz.
Arda: Biz yarııın badeeem kutlicaaaz. (Yaren'e bakıp onu taklit ederek)

Doğungimi (Doğum günü)

Tuvalet Alışkanlığı - 2

Dünden bugüne ne değişti derseniz... tuvalet alışkanlığımda birşey değişmedi maalesef. Ara sıra canım isterse tuvalete oturuyorum, çiş yapıyorum. Ancak süreklilik kazanmadı. Bunun için altımın açılması gerekiyormuş. 2 yaş kontrolüne gittik, doktorumuz henüz acelesi olmadığını söyledi ama... Bakalım, kreşe başlamadan bu işi halletmemiz gerekecek. Heyecan yapmayın kreşe daha seneye yazın belki başlayacağım.