Artık Yürüyorum :)

Bayramda Antakya'daydım. Hem düğün hem bayram bir arada oldu :) Kalabalıktan, ilgiden, sevgiden mi bilemiyorum ancak bana çok büyük bir cesaret geldi. Evde de yürüyordum ama hafif içmiş gibi yalpalayarak :) Mamamı bulmak için tek başıma yürüyerek mutfağa gidiyorum, babamı da bulmak için salona gidiyorum. O kadar sevdim ki yürümeyi, uyumadığım 1 dk bile hiç durmuyorum, sürekli yürüme antrenmanları yapıyorum. Azıcık dinlen yavrum yoruldun laflarını hiç önemsemiyorum. Mamam ve babam başka yere bakarken veya dalmışken onların yanından uzaklaşıp onlara sürprizler yapmayı hiç ihmal etmiyorum. Laf aramızda atom karınca oldum. ne yerde, ne kucakta da hiç durmuyorum. Nolucak benim bu halim, mamam kara kara düşünüyor. Hii hiii hiii hi hi :D Önüümüzeee geleneeee bir tekmeeee!!! :D