Flaş Flaş Flaş!!!

Bugün kendi kendime, uzun süreli köprü kurmaya başladım. Başımı geri geri çekiyorum. Popişimi de havaya dikip ellerimi yere koyuyorum. Birkaç saniye öyle kalıyorum ancak çok yorucu bir işmiş. Yorulup geri yatıyorum. Ama yılmıyoruuum! Emeklemek için geri sayım başladı :) Öpücük verenlere de kendi stilimdeki öpücükle karşılık veriyorum. Mamam bana alkış yapmayı öğretiyor, şimdilik gülmekle yetiniyorum :) Herşeyin bir zamanı var tabii ki, hiç birşey aceleye gelmiyor.